Vastgesteld in 1973, is de United States Endangered Species Act een stuk van de federale wetgeving die gebruikmaakt van biologische bevolkingsgegevens lijst specifieke dieren en planten als bedreigde of bedreigd. Zodra een soort is opgenomen in de wet, is het beschermd door een verscheidenheid van beperkingen van de collectie of te vangen, en zijn leefgebied. Terwijl de wet is erin geslaagd de heropleving van sommige soorten, zoals de zeearend, van de rand van uitsterven, geconfronteerd met de Endangered Species Act kritiek uit particuliere landeigenaren, veeboeren en biologen voor de tekortkomingen.
Indicator soorten
Wanneer een plant of dier wordt vermeld onder de Endangered Species Act kan aandacht aan een groot aantal milieuvraagstukken die anders onopgemerkt kan aanroepen. Een dalende soorten verontreiniging kan aangeven, vernietiging van habitats of een anderszins verstoord ecosysteem, die echte gevolgen kan hebben voor mensen die afhankelijk zijn van de dezelfde natuurlijke hulpbronnen. Op deze manier kunt de Endangered Species Act "indicator soort" markeren als de zoetwater Mossel, die het publiek aan een vervuilde waterscheiding als de bevolking begint te gestaag dalen, volgens het Amerikaanse ministerie van landbouw en Forest Service kan waarschuwen.
Habitat bescherming
Als een soort is beschermd onder de Endangered Species Act, wordt het illegaal om te vernietigen of aanzienlijk veranderen zijn habitat. Bijvoorbeeld, in de jaren 1970 was de adelaar bijna uitgestorven verschuldigd aan haar beboste habitat wordt verwoest en ontwikkeld. Het aanbieden van de adelaar als bedreigde verboden ontwikkeling van enigerlei waar bald eagles waren nesten. Dit, was samen met het verbod op het gebruik van het bestrijdingsmiddel DDT, dat de bald eagle's eieren verzwakt, een belangrijke reden voor het herstel van de vogel op het punt waar het was verwijderd uit de lijst van bedreigde soorten in 2007.
Een smalle Focus
Ondanks de law's vermeende focus op het opslaan van ecosystemen, sommige critici geloven dat de wetgeving achterblijft bij dit doel. Schrijven in het tijdschrift Conservation Biology, betoogt Daniel Rohlf van de natuurlijke hulpbronnen Law Institute dat de Endangered Species Act richt zich teveel op spraakmakende soorten, ten koste van de instandhouding van de habitat als geheel. Vernietiging van habitat is de één van de grootste bedreiging voor bedreigde vandaag, betoogt Rohlf, en daarom is het belangrijker om zich te concentreren op behoud hele ecosystemen door land gebruik beheersstrategieën en andere middelen, in plaats van een soort bescherming.
Boeren en landeigenaren
Andere kritiek op de Endangered Species Act, is afkomstig van particuliere landeigenaren, van wie sommigen opnieuw de beperkingen van een individu als een bedreigd of bedreigde soorten wordt gevonden op hun eigendom. In feite, is dit een belangrijke tekortkoming van een wet dat plaatsen land gebruik beperkingen op landeigenaren met een bedreigde diersoort in de buurt, omdat onvermijdelijk sommige zullen verwaarlozing te melden van de soorten helemaal om te voorkomen dat dergelijke beperkingen. Boeren in de westelijke Verenigde Staten klagen bovendien dat als gevolg van de grijze wolf bedreigde status en het verbod op het doden van wolven, de predator's bevolking is gegroeid en wolven zijn nu het doden van hun vee.
