Het kompas en astrolabium beide hebben een lange geschiedenis; echter zij functioneren op zeer verschillende manieren en verschillende soorten informatie voorzien. De mariner's astrolabium is bovendien een ander, geheel uniek, apparaat dat verschilt van zowel het kompas en de traditionele astrolabium. Het kompas is een directionele gids voor navigatie, de mariner's astrolabium is een positionele gids voor navigatie en het ware astrolabium is een temporele gids, het combineren van de functies van een klok en kalender.
Geschiedenis van het kompas
De Chinezen ontwikkeld het kompas tijdens de Han-dynastie, beginnend met de ontwikkeling van een rudimentaire, lepel-vormige kompas gemaakt van magneet. Door de T'ang dynastie, had de Chinezen bedacht een methode voor het magnetiseren ijzeren naalden, wat leidt tot de ontwikkeling van natte en droge kompassen. Door de Sung-dynastie, A.D. 1000, Chinese sailers gebruikten het kompas voor oceanische navigatie. Het kompas werd in de twaalfde eeuw, hetzij door middel van de Zijderoute of het Midden-Oosten handelsroutes in Europa geïntroduceerd.
Hoe werkt een kompas
De aarde is als een gigantische magneet, omgeven door een magnetisch veld. Dit veld heeft twee magnetische Polen gelegen nabij de geografische Polen van Noord en Zuid. Dit veld zorgt ervoor dat een vrij zwevende, gemagnetiseerd aanwijzer, of naald, te zwaaien in de aanpassing aan de Polen, visueel de horizontale component van het aardmagnetisch veld die aangeeft. Hierdoor een navigator te manoeuvreren in een geselecteerde loop of zijn positie vast te stellen door middel van zichtbare lagers.
Geschiedenis van het astrolabium
Rond A.D. 150 schreef Claudius Ptolemaeus uitgebreid over het concept van stereografische projectie, een geometrische functie dat projecten een bol op een vliegtuig en Theon van Alexandria schreef een verhandeling over de astrolabe rond A.D. 390. Historici geloven dat Synesius van Cyrene het eerste apparaat die werd gebouwd, aantoonbaar, een vorm van een astrolabium tussen A.D. 378 en 430. Door 800, astrolabium had worden ontwikkeld in de islamitische wereld en Europa werden geïntroduceerd door de vroege 1100s. Het astrolabium werd de populairste astronomisch instrument tot rond 1650, toen het werd vervangen door meer gespecialiseerde en nauwkeurige instrumenten.
Hoe werkt een astrolabium
Astrolabium zijn astronomische computers die worden gebruikt bij het oplossen van problemen met betrekking tot tijd en de positie van hemellichamen. Ze bestaan uit twee onderdelen: vaste en draaiende. De vaste delen vertegenwoordigen tijdschema's en de stereografische projectie van de hemel. De draaiende delen simuleren de dagelijkse rotatie van de hemel. Astrolabium worden gebruikt om te bepalen van het tijdstip van de dag of nacht, bepalen van het tijdstip van een hemelse gebeurtenis, zoals de zonsopgang of zonsondergang, en bepalen van de hemelse positie voor een bepaalde tijd.
De Mariner's astrolabium
Oude navigators had geen middelen voor het bepalen van de longitudinale positie; echter, door het meten van de hoogte van de middag zon of een ster van bekende declinatie, zij zou kunnen bepalen de latitude. Door instandhouding van deze latitude en reizen Oost of west, kon een schip aankomen op een vooraf bepaalde punt. Ze noemden het apparaat dat zij voor deze taak gebruikt de mariner's astrolabium, samengesteld uit een ring met mate merken. Mariner's astrolabium zijn in de traditionele zin, niet een echte astrolabium.