Microbiologen bestuderen de kenmerken van micro-organismen zoals algen, protozoën, bacteriën, schimmels en virussen met behulp van een microscoop. Terwijl sommige organismen zoals protozoa en gist cellen zijn makkelijk te observeren met behulp van een natte mount, bacteriële cellen vereisen kleuring. Wetenschappers ontwikkeld verscheidene methodes zoals Gram-kleuring, zuurvaste kleuring en fluorescerende vlekken voor betere visualisatie van bacteriële cellen en cellulaire structuren. Met behulp van dergelijke kleuring methoden, is het mogelijk om te identificeren structurele functies waarmee het classificeren van bacteriën.
Betere visualisatie
Bacteriële organismen zijn zo klein dat de meeste van hen zichtbaar slechts onder een microscoop met vergroting vermogen van 1000 X zijn. Echter biedt slechts vergroting van grootte niet een voldoende mate van helderheid, zodat bacteriën moeten daarom worden voorzien voordat observatie aan de duidelijkheid nodig voor visualisatie.
Identificatie en classificatie
Kleuring van bacteriën onderscheid maken tussen bacteriële soorten staat bekend als de differentiële kleuring. De Gramkleuring is één dergelijke differentiële vlek die wordt onderscheid tussen bacteriën op basis van de inhoud van hun celwand gemaakt. Bij deze methode wordt reageren de bacteriecellen met een vlek van crystal violet tot het nemen van een violette kleur. Over het toevoegen van een-kleuring agent, verliezen sommige bacteriële cellen kleur terwijl anderen niet. Over het toevoegen van Safranine vlek, de kleurloos cellen duren de vlek wordt weergegeven rood terwijl de bacteriële cellen die niet kleur verliezen blijven violet. De bacteriële cellen die de rode kleur nemen, Gram-negatieve organismen worden genoemd en die niet de kleur nemen zijn geclassificeerd als Gram-positieve organismen. Gram-kleuring biedt een snelle methode voor de initiële identificatie van bacteriën die betrokken zijn bij infecties. Ook helpt de zuurvaste kleuring procedure om te specifiek identificeren de organismen die behoren tot de klasse van bacteriën genaamd mycobacteriën, zoals Mycobacterium tuberculosis.
Detectie van levensvatbaarheid
In bacteriecultuur exemplaren is het vaak belangrijk om te ontdekken van de aanwezigheid van levende bacteriecellen. Kleuring methoden zoals fluorescerende vlekken help te identificeren als cellen cultuur levensvatbaar of niet zijn. Levende bacteriën hebben de mogelijkheid om te zetten van de 5-Cyano-2,3-ditolyl Tetrazolium Chloride (CTC) vlek in een kleurstof die een rode fluorescentie toont. Daarom, wanneer culturen gekleurd met CTC dergelijke fluorescentie uitstoten, het duidt op de aanwezigheid van levensvatbare bacteriën. Propidium jodide is een vlek die werkt alleen op niet-levende cellen die bezitten membranen beschadigd, en is daarom nuttig bij het identificeren van dood bacteriecellen.
Identificatie van cellulaire structuren
Kleuring biedt een methode van het duidelijk visualiseren van de verschillende cellulaire structuren. Bijvoorbeeld, kunt u de Fuelgen kleuring methode identificatie van de kern in bacteriecellen overwegende dat Albert de vlek nuttig is bij het visualiseren van Metachromatische korrels. De zilveren impregnatie-techniek maakt het ook mogelijk identificatie van spirocheten. Flagellen zijn eenvoudig te observeren als gekleurd met Ryu de vlek. Malachiet groen kleuring helpt bij het identificeren van bacteriële sporen.
