De Bijbelse weergave van tienden en de eersteling is van groot belang voor degenen die willen volgen van een Goddelijke patroon voor het geven van in hun leven. Overlappende sterk in de zin en de praktische toepassing, zijn eerstelingen en tienden twee concepten die op verschillende manieren in de bijbelse tekst samenvoegen. Deze concepten te begrijpen en brengen ze in praktijk zal meer uitlijnen het leven van de christen met de verlangens van God
De oorsprong van de eerstelingen
Het Hebreeuwse woord voor eerstelingen is "reshit," een woord voor "eerste dingen" of "begin." Het woord wordt vaak gebruikt in het Oude Testament om te verwijzen naar het begin (Genesis 1:1; 10:10), eerstgeborene (Genesis 49:3) of rang (nummers 24:20). Echter, de meest voorkomende gebruik verwijst naar de eerste delen van een oogst (Exodus 34:26), een maaltijd (15:20 nummers), of een product (Deuteronomium 18:4). De eersteling waren oorspronkelijk het gedeelte van de allereerste begin van wat men ontvangen, en onder de Israëlitische bevolking, werden deze eersteling uitgaan naar God.
De ontwikkeling van de eerstelingen
De eersteling in het Oude Testament beginnen niet als een "tiende" in de moderne zin. Terwijl de eersteling naar de eerste gedeelten van een oogst verwijzen, ontwikkeld het geleidelijk om te betekenen het beste deel van een product. Het doel van het geven van de eersteling was uitspreken dankzegging aan God: hij was degene die had gered van de Israëli's en voor hun redding. Door hem de eerste en beste te geven, hebben ze hun vertrouwen dat God de was in de controle van alle van hun producten en dat hij blijven zou om in de rest van de oogst.
De oorsprong van de tienden
Het woord voor tiende, "maaser," is 32 keer gebruikt in het Oude Testament. Het kan verwijzen naar een tiende gegeven aan de heer (Genesis 14:20), maar steeds vaker het woord is gebruikt in verwijzing naar een gedeelte overgenomen uit de bron van inkomsten van het individu. Het doel van de tienden in Israël was om betaling voor de Leviet stam (nummers 18:21), de stam die afstand van enig recht op het land in ruil voor die de heer dienen. Iedere andere stam was dus te voorzien in hun levensonderhoud door te brengen een deel van hun eigen producten. De tiende werd later, in het algemeen begrepen als dat gedeelte van de producten die deel uitmaakten van de Lord's (Maleachi 3:8).
Het nieuwe Testament begrip van eerstelingen
In het nieuwe Testament, zijn voornamelijk eerstelingen in geestelijke zin opgevat. Er is weinig discussie over de gevolgen van de eerstelingen voor het geven van de christen; Integendeel, de eersteling van de geest zijn een aanbetaling (Romeinen 8:23) en Christus de eersteling van degenen die zijn gestorven (1 Korintiërs 15:20, 23).
Het nieuwe Testament begrip van tienden
Jezus spreekt sterk tegen de Joodse leiders die de strikte 10 procent tienden had gehouden, maar het doel achter het geven aan de heer had genegeerd (Matteüs 23:23). De enkel andere vermelding van tienden is in Hebreeën, bij de bespreking van de rol van Abraham en de tempel (Hebreeën 7:5-9). Echter, er zijn verschillende plaatsen waar het principe van geven op het werk in de kerk is. Paul vraagt de kerk bij talloze gelegenheden opzij te zetten geld te geven (2 Kor. 8 en 9; Romeinen 15:25-32). Misschien, dan, "tienden" in de zin van het Oude Testament, tiende is niet meer nodig. Wat is nu een hart gehoorzaam aan God, een hart gebonden aan het geven van niet alleen 10 procent, maar liever nog veel meer nodig is. De christen heeft een verantwoordelijkheid om te geven van wat wordt ontvangen aan de zorg voor de kerk. Degenen die Jezus volgen zijn niet langer gebonden aan het geven van 10 procent; ze zijn verplicht tot laat God hebben volledige controle krijgen over hun financiën, zo veel als ze kunnen om heerlijkheid aan God geven.
