Medische noodzaak verwijst vaak naar een bepaling voorzien in verzekeringen. Bijvoorbeeld, als een voorwaarde chronische of terminal is, kon behandeling worden beschouwd medisch als noodzakelijk of de patiënt de behandeling of niet veroorloven kon. Sommige medische benodigdheden zijn omstreden, zoals het gebruik van medische marihuana, terwijl anderen meer een morele-ethische kwestie, zoals de beheerde zorg en netwerk aanbieders. Hoewel medische noodzaak een factor voor andere verzekeringen geworden kan, Medicare en Medicaid zijn de meest voorkomende, en hun definitie van medische noodzaak verwijst naar diensten die nodig zijn voor de diagnose en behandeling van een ziekte of letsel of verbetering van de werking van de patiënt.
Kosten van de gezondheidszorg
Artsen en andere zorgverleners invoeren in wezen een contract met hun patiënten waar patiënten begrijpen dat er van de provider topprioriteit, eerst en vooral is de welzijn van de patiënt en de verbetering van de gezondheidstoestand door een passende behandeling. Een arts die onder contract bij een gezondheidszorg organisatie is, is echter wellicht om te zetten van de organisatie prioriteiten boven die van de patiënt, kiezen voor goedkopere behandelingsopties, minder follow-up bezoeken, kortere afspraak sessies en uiteindelijk ondoelmatig zorg.
Beperkingen
Gezondheidszorg dekking voor een patiënt kan het plaatsen van beperkingen op de soorten diensten die de patiënt ontvangen kan zoals alsmede welke aanbieders de patiënt kan zien. Bijvoorbeeld een patiënt met XYZ dekking alleen mogelijk om te zien van providers van een lijst van gecontracteerde artsen, geboden door de verzekeringsmaatschappij XYZ. Als de patiënt een specialist vereist, de dekking mogelijk niet beschikbaar voor niet-netwerk providers en specialisten, die een ethische last legt op de gecontracteerde artsen die kunnen worden underqualified om te voldoen aan de behoeften van de patiënt.
Experimentele behandeling
Experimentele behandelingen kunnen soms vrij duur en niet vaak gedekt voor de patiënt onder zijn huidige plan. Vanwege het label kan "experimentele behandeling," de mogelijkheid om te beweren dat de behandeling als medisch noodzakelijk ook worden beperkt voor zowel de patiënt als de provider. Zelfs als de arts dat de behandeling is de beste optie van de patiënt voelt, is de verzekeraar niet per se verplicht eens te voorzien in de dekking, die kan de patiënt, provider en verzekering bedrijf verlaten in onenigheid en escaleren tot een juridische strijd of resulteren in lange vertragingen, eventueel lijden van de patiënt te verhogen.
Teveel koks
Te veel koks bederven de soep! Met andere woorden, als veel mensen zijn het maken van beslissingen, het besluitvormingsproces kunnen zijn minder effectief. Non-profit organisaties heb weinig rente bovenop de patiënten en de providers, maar niet elke verzekering of gezondheidszorg organisatie is non-profitorganisatie. Wanneer investeerders een belang in de gezondheidszorg hebben, is de patiënt vaak verwijderd uit de lijst prioriteit nummer één en vervangen met prioriteiten met betrekking tot de stijging van de winst en kosten. Daarnaast behouden veel verzekeringsmaatschappijen het recht om te weigeren van diensten, de behandeling en de toegang tot aanbieders van niet-netwerk, wat betekent dat zelfs als de dienstverlener zegt dat de behandeling noodzakelijk is, dat de verzekeringsmaatschappij kan ontkennen de dekking voor haar eigen redenen.