Bewegingsstoornissen bij honden vaak aangeven dat iets van de wervelkolom kunnen zijn belangrijkste functie vervullen in het gedrang is: houden van de weefsel van het zenuwstelsel die het omsluit beschermen tegen schade. Wanneer verdeling plaatsvindt in de mededelingen die voortdurend kan worden verzonden en ontvangen door miljarden neuronen binnen de hersenen, ruggenmerg en het lichaam verliezen het vermogen om te coördineren van de functie van de spier in de ledematen. Verscheidene verschillende ziekten kunnen presenteren soortgelijke symptomen, met inbegrip van zwakte leidt tot verlamming van de achterpoten. Als u geen dergelijke symptomen bij uw hond merkt, Raadpleeg een dierenarts meteen.
Wat het ruggenmerg doet
In gewervelde dieren bestaat het centrale zenuwstelsel uit de hersenen en het ruggenmerg. Bijvoeging van en de bescherming van het ruggenmerg is de wervelkolom, die we meestal naar gewoon als de wervelkolom verwijzen. Het bestaat uit een reeks van beenderen--wervels--gescheiden van elkaar door schokabsorberende kussens genaamd tussenwervelschijven. Niet alleen Voorkom deze schijven dat de wervels wrijven tegen elkaar, ze zijn ook flexibel genoeg om op te treden als gewrichten, waardoor de rug te buigen. In een gezonde rug verlopen communicatie tussen het centrale zenuwstelsel en de rest van het lichaam om verkeer en alle andere lichaamsfuncties te coördineren. Maar als de wervelkolom is beschadigd, verwonden het gevoelige weefsel binnen, deze kanalen van communicatie kunnen worden verstoord of afgesneden, isolerende delen van het lichaam van de controle van het centrale zenuwstelsel. Het resultaat kan zijn van gedeeltelijke of totale ledemaat verlamming.
Degeneratieve Myelopathie vernietigt spinale weefsel
Degeneratieve Myelopathie, die meestal honden tussen 8 en 14 jaar stakingen, veroorzaakt een geleidelijke verslechtering van ruggenmerg weefsel, beginnend in de regio van thoracale of borst. Vroege tekens omvatten zwakte en verlies van coördinatie, eerst in één achterpoot en dan de andere, waardoor de hond aan zijn achterste voeten slepen, of "hij," als hij loopt. Een erfelijke genmutatie--verband houdt met Amyotrofische laterale sclerose, of Lou Gehrig's disease, bij de mens--maakt sommige rassen, vooral Duitse herders, kwetsbaarder dan anderen; Welsh corgis, boxers, Chesapeake Bay Retriever en Ierse setters is ook toegenomen gevoeligheid. DM, die uiteindelijk leidt tot volledige verlamming, kan evolueren zeer snel maar volgens Canine genetische ziekten, honden worden verlamde binnen zes maanden tot een jaar in de meeste gevallen. Helaas is er geen behandeling.
Gescheurde schijven kunnen leiden tot verlamming
Als de buitenste omhulsel van de schijven tussen de wervels breken, de zenuwen in de corresponderende sectie van het ruggenmerg kunnen worden geknepen of geplet, bemoeien met hun vermogen om te verzenden en ontvangen van communicatie. "Slipped schijven" kan worden veroorzaakt door schade, maar wanneer de degeneratie als gevolg van chronische zwakte is, de aandoening heet intervertebral schijf ziekte. Rassen met lange rug en korte poten, zoals teckels en Basset hounds, zijn bijzonder kwetsbaar. Andere rassen verondersteld om te hebben een genetische aanleg zijn poedels, Pekingese, Lhasa Apso, Duitse herders, Dobermans en cocker spaniels. De locatie van de gescheurde schijven bepaalt welke delen van het lichaam van de hond. meest zullen worden getroffen. Volgens VCA dier ziekenhuizen, kan gescheurde nek discks veroorzaken zwakte en verlamming in de achterbenen eerst verlaten de voorpoten onaangetast. Soms gescheurde schijven genezen vanzelf; maar wanneer sprake is van verlamming, dierenartsen chirurgie voor het verlichten van de druk op het ruggenmerg kunnen aanbevelen.
Weifelaar Syndroom treft grote rassen
Weifelaar Syndroom, een intens pijnlijke aandoening veroorzaakt door compressie van het ruggenmerg in de nek gebied, veroorzaakt aangetaste honden te lopen met een wiebelende, onvast gang, met name in hun achterpoten. In grote en reuze rassen zoals Doggen, Rottweilers, mastiffs, Weimaraners, Duitse herders, Ieren, Berner- en Zwitserse Sennenhonden, dit wordt meestal veroorzaakt door aangeboren misvorming van de nek-wervels; in Dobermans, door gescheurde nek schijven. Volgens de dierenarts Karen Becker houden aangetaste honden vaak hun hoofd laag, slepen hun achterste benen als ze lopen. Naarmate de ziekte vordert, kunnen de voorpoten ook worden beïnvloed, maar meestal niet zo ernstig. Bij de behandeling van wobbler, de dierenarts moet de vermindering van de pijn van zijn hoogste prioriteit en medicijnen kan gebruiken om te verminderen ontsteking en zwelling van het ruggenmerg. Als deze niet werken, is de enige andere optie ter verbetering van de kwaliteit van leven chirurgie, Becker zegt.
