Het teken van het Kruis is al in gebruik sinds de vroegste dagen van het christendom zowel ritueel gebaar als gebed. Zowel de Oosters-orthodoxe en de rooms-katholieke kerken gebruiken vandaag. Het begon als een symbool voor de kruisiging van Christus, maar ook kwam tot symboliseren van de Drievuldigheid van God de vader, de Christus, de zoon en de Heilige Geest. De rooms-katholieke methode van het maken van het kruisteken verschilt enigszins van de Oost- of orthodoxe, methode. Het begeleidt de aanroeping van de heilige drie-eenheid en ook wordt uitgevoerd, samen met een gebogen knie knieval, alvorens een pew en na ontvangst van de host tijdens de communie.
Houd de linkerhand net boven de taille hoogte. Voegen de index en de middelste vingers aan de duim van de rechterhand.
Raak de rechter hand, vingers toegetreden, op het voorhoofd. Dit gebeurt meestal wanneer de priester zegt "in de naam van de vader (of Patris)..."
De rechterhand omlaag met de vingers in dezelfde positie en hen op de borst over het hart raken. Dit valt samen met de priester die zeggen de woorden ".. .en van de zoon (of Filii)..."
Aanraken van de linker schouder met de gekoppelde vingers van de rechterhand, samenvalt met de priester die zegt ".. .en van de Heilige (of Spiritus)..."
Verplaatsen van de rechterhand aan te raken de rechter schouder terwijl de priester zegt "... Geest (of Sancti)."
Plaats de handen samen voor het lichaam zoals in gebed. Deze motie begeleidt het zeggen van het woord "amen" door de congregatie.
- De Oostelijke Orthodoxe katholieke kerk volgt dezelfde procedure, maar in omgekeerde richting, aanraken van het recht van de schouder eerst, vervolgens links.
- Volgens de rooms-katholieke kerk symboliseert het aanraken van de linker schouder rechts de beweging van ellende naar glorie, zoals Christus aan de rechterhand van God zit.