Percy Bysshe Shelley is één van de bekendste Engels Romantische dichters, samen met William Wordsworth, William Blake, Samuel Taylor Coleridge en John Keats. Zijn 1819 gedicht "Ode to the West Wind," waarin de spreker rechtstreeks adressen van de wind en verlangt om te fuseren zelf mee, is een voorbeeld van verschillende kenmerken van Romantische poëzie.
Poëtische symboliek
Romantische poëzie verkent vaak de symboliek van alledaagse voorwerpen of verschijnselen, zoals een urn of de zang van een nachtegaal. In een 1818-brief aan zijn vriend Thomas Love Peacock, een schrijver en dichter, Shelley schreef, "ik altijd zoeken in wat ik zie de manifestatie van iets buiten het object aanwezig en tastbare." In "West Wind," mediteert de spreker over de vele metafysische betekenis die de wind voor hem houdt.
Poëzie als een morele kracht
In zijn traktaat "A verdediging van de poëzie", Shelley schreef, "de grote instrument van moreel goed is de verbeelding; en poëzie beheert de daartoe door te handelen op de oorzaak." Met andere woorden, poëzie inspireert lezers verbeelding, en hun verbeelding verplaatsen ze betere mensen zijn. In stanza 5 van "West Wind," de mening van de spreker van de winterse wind als een spirituele kracht voor vernieuwing, spelen op de meerdere Latijnse betekenis van "spiritus"--"wind", "adem" "en"inspiratie." Als lente volgt de winter, hij verlangt naar de wind leven inblazen met zijn "dode thoughts", zodat ze "versnellen een nieuwe geboorte" in lezers, en om de "verstrooien... mijn woorden onder mensheid" te verspreiden van zijn poëzie "profetie."
Formele innovatie
De romantische periode volgde-- en gereageerd tegen--de neoklassieke periode, die zwaar trok op klassieke literaire vormen en genres en gericht op stilistische "correctheid." Romantische dichters waaronder William Wordsworth, Samuel Taylor Coleridge en John Keats Shelley gemaakt nieuwe vormen, creativiteit en verbeelding verkiezen boven strenge regels, maar nam deel aan de poëtische traditie door de herziening van de gevestigde poëtische vormen. In "West Wind," Shelley combineert het vormen van een sonnet Engels (zoals Shakespeare schreef) en Italiaanse terza rima (die Dante gebruikt in zijn "Divina Commedia") om een unieke vorm van de stanza's vijf 14-lijn. Elk is onderverdeeld in vier tercets en een laatste couplet, rijmende ABA BCB CDC DED EE.
Apostrof
Apostrophe is een poëtische overeenkomst waarin de spreker iemand die niet daar of iets niet-menselijke direct ingaat. Het verschijnt vaak in Romantische poëzie, in overeenstemming met de nadruk van de beweging op het vastleggen van "de spontane overloop van krachtige gevoelens," zoals Wordsworth schreef in het Voorwoord "Lyrical Ballads." De eerste woorden van "Westenwind" zijn een apostrof: "O wild westenwind", en apostrofs peper het gedicht in. De regels "O gij die chariotest op hun donkere winterse bed/de gevleugelde zaden"; "Gij die wakker van zijn zomer dromen/de blauwe Middellandse Zee"; "gij, O oncontroleerbare!" zijn enkelen van de vele.