Toon is een teken van of de blogauteur houding overgebracht via word keuzes. "I 'm in zijn klasse" heeft een vrijstaande Toon; "I 'm in zijn stom klasse" is sarcastisch, gewijzigd door de toevoeging van een enkel woord. In het beschrijven van Toon voor een gedicht dat een dubbele betekenis heeft, is het belangrijk te onthouden dat de kleinste insluitsels alle het verschil maken. De eerste Toon beschreven is de emotie die een karakter kan worden weergegeven op het oppervlak, maar zorgvuldige lezing vaak details te wijzigen de eerste indruk zal opleveren.
Een klassiek voorbeeld
Voor een klassiek voorbeeld, kunt u overwegen Keats' "La Belle Dame Sans Merci." Het heeft twee tonen duidelijk in een keer want er twee luidsprekers zijn. Een paard heeft "ontmoet een dame in de Meads... van een faery kind," en hij rhapsodizes over hun liefdesrelatie. De Ridder vertelt, "zei ze, 'Ik hou van je ware' /... en ik werd wakker en vond me hier op de koude hill's kant." Er is onuitsprekelijk verdriet en wanhoop in de knight's Toon. Zijn metgezel enige merkt op dat het winter; Hij is los van de knight's lot.
De tweede zin
In een nauwere lezing, ontdekt men een woordgroep die misschien over het hoofd worden gezien: de dame sprak "in language vreemd." Dit besef verandert de Toon van de knight's toespraken; Hij wist niet dat haar taal en haar liefde ouvertures weliswaar kreten om hulp. Wat was desertie aan hem kan ontsnappen voor haar zijn geweest. Zijn Toon nu lijkt waanzinnige in plaats van een weemoedige, en zijn karakter zelf misleid--het meisje de liefde kan een fantasie.
De derde zin
Lezen nog zorgvuldiger levert een ander nugget van waarheid: de Ridder gedekt zijn lady met slingers van bloemen, maar, zoals de eerste spreker erop wijst, "de zegge is verdord van het meer." De bloemen kunnen zijn fantasieën, die volledig de knight's Toon upends in een van de waanzin. Immers, als de bloemen onwerkelijk waren, de dame mogelijk onwerkelijk, en de lezer kan de knight's sanity terecht in twijfel trekken. De eerste spreker neutrale Toon blijft ongewijzigd; de knight's Toon volledig veranderd.
Het Toon-spel
Iedereen met een beschrijving van Toon in een dubbel-betekenis-gedicht moet zich realiseren dat de Toon verandert, niet omdat het gedicht verandert, maar omdat de nadruk op bepaalde woorden veranderingen. Als men merkt Toon als een bijvoeglijk naamwoord beschrijft een eerste indruk--deze luidspreker bezorgd, nostalgische, blij, bedroefd lijkt--wordt het spel om te zien hoe de Toon verandert met een nadere bestudering van de poëzie. En vaak zal veranderen, omdat alle grote poëzie lagen van betekenis bevat. Alle grote poëzie heeft ook verschuivingen in Toon, bereikt door de veranderende perceptie van de lezer.
