Hoewel zij zowel klinken, zijn een toespeling en een illusie twee volledig verschillende dingen. Om te zinspelen is een melding te maken, en de referentie die u is een toespeling. De verwijzing is vaak indirect of gedeeltelijke. Bijvoorbeeld, gaat iemand vertellen "Ik ging op reis naar Parijs voor twee weken vorig jaar" niet over een toespeling. Als je "Wanneer I was in Parijs... zegt" in het proces van het maken van een ander punt, zijn u zinspeelt op uw reis. Als een literaire term beschrijft de toespeling elke verwijzing die een werk om iets buiten zichzelf maakt. Meestal zijn deze verwijzingen naar andere werken van literatuur.
Evalueert
Naast de Bijbel en de Griekse en Romeinse mythologie zinspelen gedichten meestal op andere gedichten. Dichters zinspelen vaak op andere dichters als een manier van demonstreren hun waardering van poëzie en betalen van hun voorgangers respect. Deze verwijzingen zijn een manier om dankbaarheid uitspreken aan iemand de dichter acht invloedrijke. In sommige gevallen echter, serveert allusie een tegenboekfunctie. In satirische werken, auteurs zinspelen op dichters zij wensen te nemen in een klaar. Philip Larkin en Billy Collins zinspelen op John Dryden en Emily Dickinson, respectievelijk, maar oneerbiedig seksuele opmerkingen te schudden van de reuzen van hun sokkels maken.
Introduceert
Dichters stellen zich via toespeling. Met satire positioneren dichters zich als gelijk zijn, als niet superieur is, aan een gewaardeerde collega. Zelfs die bewondering uitspreekt voor een andere schrijver is een beetje eigenbelang. De lof, geeft terwijl oprecht, een vleiend beeld van het onderwijs en de smaak van de dichter. Het kan zelfs betekenen dat de dichter gaat vullen de voorganger schoenen. Sommige dichters gebruiken toespeling te beweren niet alleen hun eigen waarde, maar de waarde van een hele groep. Toespeling kunt dichters die mainstream erkenning ondanks afbreuk te doen aan het vieren, in plaats van het verlaten, hun erfgoed te winnen. W.B. Yeats poëzie verwijst naar Ierse legende, en Duriel E. Harris bevat Afro-Amerikaanse blues.
Betoogt
Toespeling heeft ook een politieke invloed wanneer dichters in gedichten over actuele gebeurtenissen toepast. Een voorbeeld is Alfred Lord Tennysons gedicht, "The Charge of the Light Brigade." Het gedicht beschrijft een rampzalige aflevering van de Krimoorlog, waarin slechte communicatie onder officieren 600 soldaten in een gedoemd aanval lanceert. Tennyson gebruikt "Valley of Death" voor het herhaaldelijk zinspelen op Psalm 23: "Ja, maar ik loop door de vallei van de schaduw des doods, zal ik vrees geen kwaad: want gij met mij zijt." De vallei van Balaclava koppelen aan de vallei van de Bijbel maakt de brigade van militaire mislukking een triomf van geloof. Dankzij de kracht van toespeling wordt wat zou geweest een nationale verlegenheid een punt van trots.
Is voltooid
Verwijzingen naar de Griekse en Romeinse mythen worden vaak weergegeven in poëzie. De toespelingen gedeeltelijk werken als een soort steno--gewoon door slepen en neerzetten een naam, de dichter biedt een hele achtergrondverhaal. Vertrouwdheid met klassieke literatuur heeft wained, dus namen als Endymion, Hyperion, Pieria en Heliades strike vele 21e-eeuwse lezers als meer verwarrend dan informatief. Om te genieten van de invloed van toespeling, een meer herkenbaar voorbeeld beschouwen: Odysseus, ook bekend als Ulysses. Tennysons gedicht "Ulysses" is een ontroerend portret van een avontuurlijke geest en een veroudering koning die willen terugtrekken uit de ontdekking en glorie. Tennyson moet de achtergrond van "The Odyssey" zijn vers gewicht, beroep op de lezers investeringen in het karakter te geven. Parafrase op het geheel van "The Odyssey" weinig ruimte voor een gedetailleerde, introspectieve schets zou laten, maar gewoon een verwijzing naar "The Odyssey" doet.