ATP, afkorting van adenosine trifosfaat, is de standaard molecule voor cellulaire enger in het menselijk lichaam. Alle beweging en metabole processen in het lichaam begint met de energie die vrijkomt uit ATP, als haar fosfaat obligaties zijn gebroken in de cellen tot een proces genaamd hydrolyse. Zodra ATP wordt gebruikt, is het gerecycleerd via cellulaire ademhaling waar het de benodigde fosfaat-ionen om op te slaan energie weer bereikt.
Energiebron
ATP macromoleculen worden aangeduid als de belangrijkste "energie valuta van de cel" en overdrachten potentiële energie op het cellulaire niveau door chemische bindingen. Alle metabolische processen die zich op het cellulaire niveau voordoen worden aangedreven door ATP. Wanneer ATP één of twee fosfaat-ionen loslaat, is energie uitgebracht als de chemische bindingen tussen de fosfaat-ionen gebroken zijn. Volgens TrueOrigin, worden bijna 400 pond van ATP dagelijks gebruikt door de gewone mens met een 2500 calorieën dieet. Als een bron van energie, ATP is verantwoordelijk voor het transport van stoffen in celmembranen en presteert mechanische werkzaamheden van spieren contracteren en uit te breiden, met inbegrip van de hartspier.
Spierbeweging
Een van de vele toepassingen van ATP is de fysieke beweging van spieren. Tijdens contractie van de gespierde hechten myosin hoofden aan het verlijmen van sites op de actine-myofiliaments door het gebruik van een ADP (adenosine difosfaat) kruis-brug, waar de extra fosfaat ion van ATP wordt vrijgegeven. ADP verschilt van ATP in die zin dat het ontbreekt de derde fosfaat ion dat haar energie-releasing ATP mogelijkheden geeft. Energie opgeslagen van het vrijmaken van de fosfaat kan de myosin te bewegen van haar hoofd, die momenteel is gebonden aan, en dus verplaatst met de actine. ATP obligaties met het hoofd myosin nadat spiercontractie voltooid is en wordt omgezet in ADP (adenosine difosfaat) met een extra fosfaat-ion.
DNA en RNA-synthese
Wanneer cellen verdelen en het proces van cytokinese ondergaan, wordt ATP gebruikt om de grootte en de energie inhoud van de nieuwe dochtercel groeien. De ATP wordt gebruikt voor het activeren van de DNA-herstelsynthese, waar de dochtercel ontvangt een volledige kopie van het DNA van de oudercel. ATP is een belangrijke component in het proces op het gebied van DNA en RNA synthese als één van de belangrijkste bouwstenen die gebruikt door RNA polymerase om te vormen van de molecules van RNA. Een andere vorm van ATP wordt geconverteerd naar een deoxyribonucleotide, bekend als dATP, zodat het kan worden opgenomen in DNA moleculen voor DNA-synthese.
Aan-uit schakelaar
Door binding met bepaalde delen van eiwitmolecules, kan ATP fungeren als een On / Off-schakelaar voor andere intracellulaire chemische reacties en berichten die worden verzonden tussen verschillende macromoleculen binnen de cel kunt bepalen. Door het proces van hechting, ATP zorgt ervoor dat een ander deel van het molecuul eiwit te wijzigen van de regeling, waardoor het molecuul inactief. Wanneer ATP releases zijn band van het molecuul, reactiveert het het eiwit molecuul. Dit proces toe te voegen of te verwijderen van een fosfor uit een proteïne-molecuul wordt fosforylering genoemd. Een voorbeeld van ATP wordt gebruikt in de intracellulaire signalering is de release van calcium voor cellulaire processen in de hersenen.