Leukemie is een van oorsprong uit de myeloïde of lymfoïde stamcellen, die leukocyten (witte bloedcellen) en andere cellen in het beenmerg produceren bloedkanker. Volgens de American Cancer Society betreft lymfatische leukemie overproductie van lymfocyten, terwijl myeloïde leukemie overproductie van andere soorten leukocyten, zoals monocyten of Granulocyten, soms bloedplaatjes en erytrocyten (rode bloedcellen impliceert). Overproductie of één of meer bloed cellen drukte het beenmerg en voorkomt dat andere soorten cellen vormen.
Acuut versus chronische
Naast celtype, is leukemie geclassificeerd als acute of chronische. Acute leukemie heeft een snel begin en onrijpe cellen (ontploffingen) snel worden geproduceerd en uitgebracht in de bloedstroom. Chronische leukemie ontwikkelt trager, en sommige cellen weergegeven volwassen maar zijn vaak abnormaal en geen functie naar behoren.
Acute myeloïde leukemie
Acute myeloïde leukemie van (myeloïde) heet een verscheidenheid aan namen, zoals myeloblastic, promyelocytic, monocytic, granulocyten en erythroid, omdat het vloeit voort uit de myeloïde stamcellen die alle bloed cellen met uitzondering van lymphoctyes produceren. Chromosomale afwijkingen of genmutaties worden gevonden met sommige soorten AML. AML is soms een secundaire kanker veroorzaakt door chemotherapie.
AML verspreidt zich snel via het bloed naar andere organen, zoals de hersenen, lever en milt, wat resulteert in koorts, infecties, bloedarmoede, uitgebreide interne organen, beenmerg pijn, zwakte en bloeden. Volgens de American Cancer Society komt AML meest voor bij volwassenen meer dan 40 (gemiddelde leeftijd 67). Terwijl de kans op genezing bestaat, is de prognose slecht voor degenen die meer dan 60 met dood binnen een jaar na de diagnose gemeenschappelijk.
Chronische myeloïde leukemie
Chronische myeloïde (myeloïde) leukemie is meestal gerelateerd aan een specifieke defect op de Philadelphia chromosoom (22). Terwijl het beenmerg sommige normale cellen produceert, overproduces het onrijpe (blast) cellen van verschillende soorten. CML verspreidt zich langzaam en jarenlang enkele symptomen kan veroorzaken. De American Cancer Society zegt dat celproductie uiteindelijk breidt uit in het beenmerg in de lange beenderen en ook in de lever en de milt, waardoor deze organen te vergroten. Mensen beginnen te voelen steeds moe en kort van adem en ongemak kunnen ervaren, zoals de organen te vergroten. Overlijden meestal drie tot vijf jaar na de diagnose.
Acute lymfatische leukemie
Acute lymfatische (lymfatische) leukemie is afgeleid van ongecontroleerde overproductie van onrijpe lymfocyten (lymphoblasts) door lymfoïde stamcellen. Het National Cancer Institute meldt dat lymfocyten omvatten B-cellen, T-cellen en natural killer cellen, die allemaal zijn cellen die essentieel voor het immuunsysteem zijn. Met al, deze cellen niet functioneren en productie van andere noodzakelijke cellen, zoals rode bloedcellen en bloedplaatjes, valt, resulterend in meer infecties, bloedarmoede, kortademigheid en bloeden. Leukemische cellen verspreid over het lichaam veroorzaakt vergrote lever en milt en bot pijn. De cellen zich kunnen verspreiden naar de hersenen, waardoor hoofdpijn en misselijkheid en braken. Volwassene, al is het meest gebruikelijk in witte mannen meer dan 70 en is vaak gerelateerd aan eerdere chemotherapie of genetische aandoeningen, zoals trisomie 21 (Downsyndroom). Prognose is slecht bij volwassenen.
Chronische lymfatische leukemie
Chronische lymfatische leukemie is de meest voorkomende vorm van leukemie en, volgens de National Cancer Institute, komt vooral in volwassenen op middelbare leeftijd of hoger. CLL is meestal afgeleid van de productie van abnormale B-lymfocyten, die langer leven dan normale cellen, maar visueel gehandicapten functie. Deze cellen beginnen te ophopen in het bloed. De lymfeklieren te vergroten als de lymfocyten worden gevangen. Na verloop van tijd de lever en de milt te vergroten, en bloedarmoede en bloedingen kunnen optreden als de productie van rode bloedcellen en bloedplaatjes dalingen. De bijzondere waardevermindering in het immune systeem kan leiden tot ernstige bacteriële en virale infecties. Overleving varieert van acht tot twaalf jaar na de diagnose.