Na de eerste Wereldoorlog wilde de Verenigde Staten graag neutraal blijven als het ging om buitenlandse conflicten. Tijdens een reeks wetten die in de jaren 1930 om te voorkomen dat Amerikaanse verstrikking in overzeese oorlogen en interventies waren doorgegeven, werd een beleid genaamd het cash & carry aanbieden aangenomen door het Congres en President Franklin D. Roosevelt.
Achtergrond
Aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, in de jaren 1930 het Congres van de Verenigde Staten geslaagd voor een reeks van wetgeving de neutraliteit handelingen genoemd. De neutraliteit Acts waren opgesteld en aangenomen om te kunnen inspelen op de groeiende spanningen in Europa en Aziƫ aanloop van de Tweede Wereldoorlog. De VS gebruikt de neutraliteit handelingen als een manier om te voorkomen dat steeds betrokken bij oorlogen of buitenlandse interventies na Amerika's betrokkenheid in de eerste Wereldoorlog.
Akte van de neutraliteit van 1937
De derde van vier handelingen, de wet van de neutraliteit van 1937, werd opgesteld en doorgegeven in mei van dat jaar. De Akte van de neutraliteit van 1937 opgenomen het beleid van de voormalige besluiten, alsmede het maken van wapenhandel met Spanje illegaal, Amerikaanse schepen om passagiers of goederen aan "oorlogvoerende" naties verbieden en het verbod op Amerikaanse burgers uit reizen op de schepen van deze landen. De Akte van de neutraliteit van 1937 ook de cash & carry-bepaling opgenomen.
Wat het Is
Deze bepaling, die is opgesteld door President Roosevelt's adviseur Bernard Baruch, was een specifiek beleid waardoor de Verenigde Staten te verkopen goederen aan oorlogszuchtige Europese naties, zolang deze naties de goederen zelf pakte en contant betaald. In wezen, betalen "contanten" en "uitvoering" deze goederen weg, waarin de bepaling zijn naam. Deze goederen kunnen niet wapens omvatten.
Belang
De levering was belangrijk omdat het was een omweg van een poging om te helpen de Amerikaanse bondgenoten in Europa. Volgens het Amerikaanse departement van staat kantoor van de historicus, werd de cash & carry bepaling opgenomen in de Akte van de neutraliteit van 1937 om te helpen steun van Groot-Brittanniƫ en Frankrijk in oorlog met Duitsland, aangezien beide landen gecontroleerd de wateren die het vervoer, of "carry," van de goederen mogelijk zou maken.