Zwarte lijst is een discriminerende actie genomen door een werkgever die is bedoeld om iemands dienstverband te beëindigen of om ze te stoppen van het krijgen van de toekomstige werkgelegenheid. Zwarte lijst kan betrekking hebben op het belasteren van een persoon, bevelen dat een ander bedrijf niet dienst zijn of actief maken van een lijst van personen en hun informatie die zal worden verspreid aan andere bedrijven. Over de hele wereld zijn er een aantal wetten bedoeld om te voorkomen dat een zwarte lijst, en de praktijk zich langzaam maar zeker sterven uit in vele landen.
North Carolina
Een van de Staten in Amerika die een vrij uitgebreide zwarte lijsten wet heeft is North Carolina. Volgens de wet van deze staat: werkgevers mogen niet proberen tegen te gaan, hetzij mondeling of schriftelijk, ontslagen werknemers uit het verkrijgen van nieuwe werkgelegenheid. Deze wet niet voorkomen dat werkgevers geven eerlijke en waarheidsgetrouwe uitspraken over vorige werknemers werk, hoewel. Dus als een potentiële werkgever van een vorige werkgever vragen, kan dan die vorige werkgever vertellen de potentiële werkgever waarheidsgetrouw feiten die betrekking op de vragen hebben.
Groot-Brittannië
Het probleem van de zwarte lijsten zit ook overzee. In Groot-Brittannië, zijn er problemen in het verleden waarbij de zwarte lijst van de vakbond werknemers. Werkgevers waren een abonnement op een database die was het verspreiden van informatie van de werknemers op de zwarte lijst en het maken van huren en het afvuren van keuzes op basis van die lijsten. Vanaf 2009 gaat het Britse Parlement in sessie om uitgebreide wetgeving met betrekking tot de zwarte lijst van de vakbond werknemers, dat ook voor andere, niet-Unie werknemers gelden zal.
Zwarte lijsten wet 2000
In het jaar 2000, de federale regering aangenomen zwarte lijsten verordeningen, die inmiddels zijn ingetrokken. De wet stond bekend als de aannemer verantwoordelijkheid wet, en het was bedoeld om de federale regering de macht geven om zwarte lijst van aannemers op basis van vermeende "onbevredigend" prestaties in het verleden. De wet overeenkomt niet of de contractanten eigenlijk had de capaciteit voor het uitvoeren van het werk van hen vroeg en werd gebruikt als een instrument om te manipuleren regering aannemers. Deze verordeningen werden later opgeschort onder President George Bush in 2001.
