Bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking, ook bekend als per capita BBP, is een meting die een land gemiddeld inkomen per inwoner per jaar benadert. Het is in wezen het BNP gedeeld door de bevolking. Hoewel het vaak als een onderlinge aanpassing van de welvaart van een land gebruikt wordt, zegt het niets over de verdeling van de inkomsten, uitgaven van de macht, of het welzijn van de inwoners van een land.
BBP Per hoofd van de bevolking
BBP per inwoner is opgebouwd uit vier factoren. Deze omvatten consumptie, dat is de hoeveelheid geld die consumenten aan goederen en diensten besteden; investeringen, die meet hoeveel mensen uitgeven aan bedrijven en financiële ventures; de bestedingen van de overheid, dat is hoeveel de overheid besteedt op openbare diensten; en netto-uitvoer, die de totale uitvoer van een land min de totale invoer. Verhoging van om het even wie van deze vier factoren, zal op zijn beurt totale BBP toenemen. BBP wordt per hoofd van de bevolking dus gebruikt als een benaderende maatregel van het gemiddelde jaarinkomen van de bewoners van het land.
Koopkracht
Hoewel het BBP per inwoner een indicatie van de gemiddelde jaarlijkse inkomsten van de inwoner van een land geeft, zegt het niets over hoe ver dat inkomen gaat. Verschillende landen hebben verschillende prijsniveaus. Wat kan kosten 50 cent in het ene land kan kosten $5 in een andere lidstaat. Dus, in dit geval, BBP per hoofd van de bevolking schiet tekort als een maatregel. Een alternatieve maatregel is dat van koopkrachtpariteit (PPP), waarbij rekening wordt gehouden met zowel de inkomens en de prijzen van een bepaald land.
Inkomensverdeling
BBP per hoofd van de bevolking is een gemiddelde, en dus gaat voorbij aan de verdeling van de inkomens in een bepaald land. Hoewel het BBP per hoofd van de bevolking van een land zeer hoog zijn kan, kan het gebeuren dat 10 procent van het land verdienen miljoenen keren meer dan de overige 90 procent van de inwoners van het land, die uiterst lage lonen te verdienen. Voorbeelden van dit verschijnsel zijn China, Rusland, Brazilië en India. Enkele van de olieproducerende landen in het Midden-Oosten hebben zeer hoge per capita BBP, maar dit is alleen te wijten aan een minderheid in een land van een lage bevolking maken van miljarden dollars elk jaar. Dus, bij het meten van inkomensverdeling, economen gebruiken vaak alternatieve maatregelen zoals de GINI-index van de Lorenz-curve.
Geluk
Alleen omdat de burgers van een bepaald land zeer hoge gemiddelde salarissen verdienen kunnen, hun algemene welzijn en geluk, mogelijk niet zo hoog. Veel burgers die in de meer ontwikkelde landen in de wereld wonen hebben hogere bedragen van stress en minder voldoening in hun leven. Een meting die dit herstelt is bruto nationaal geluk, die gebruik maakt van meerlandenprogramma studies op welzijn. Bhutan, een klein land, gelegen in de Himalaya, vaak gelederen aan de bovenkant, maar heeft de neiging om een lager BBP per capita hebben.