Internationale betrekkingen, of de relaties en interacties tussen de verschillende naties en etnische groepen, is inherent complexe, in de praktijk én als een academische discipline. Sinds de publicatie van Kenneth Waltz de Man, de staat, en de oorlog in 1959, hebben geleerden en diplomaten vond het nuttig om na te denken over de talloze factoren die vorm internationalebetrekkingen door het breken van hen in verschillende niveaus van analyse--individuele-, staats- en internationale. Deze verschillende niveaus van analyse verlichten verschillende redenen waarom landen gaan om oorlog, de verdragen ondertekenen of de uitoefening van allianties--is het gevolg van de persoonlijkheden van individuele leiders, de waarden van bepaalde Naties als geheel of de kenmerken van het internationale systeem als geheel?
International of systemische niveau
Het internationale of systemische niveau van analyse stelt dat alle buitenlands beleid kan worden begrepen zonder zelfs kijken naar de interne kenmerken van Naties of individuen. Integendeel, kenmerken van het internationale systeem leidende naties te gedragen in het bijzonder manieren gebaseerd op hoeveel macht ze houden. De meeste gemakkelijk te begrijpen voorbeeld van internationale niveau analyse is de koude oorlog, toen er een bipolaire systeem waar de twee naties--de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie--beide aanzienlijke macht gehouden. Wanneer twee landen de meerderheid van internationale macht houdt, er zal onvermijdelijk spanningen tussen de twee naties, en al zijn besluiten zal gebaseerd zijn op het behoud van hun macht onder Naties en verhinderen dat de andere natie meer macht. Als China opgedaan kracht in de jaren 1970, een tripolaire systeem ontstaan, en niemand wilde de "odd man" uit, met de andere twee naties geallieerde tegen de derde. De Verenigde Staten gebruikt dit in haar voordeel door heropening van de betrekkingen met China en dus dwingt de Sovjet-Unie hand in diplomatieke betrekkingen. Een modernere voorbeeld zou de Amerikaanse interventie in Irak; voorstanders van internationale niveau analyse beweren dat de Verenigde Staten is de enige macht--de supermacht--in een unipolair systeem, waardoor haar militaire actie ter aantonen en onderhouden van haar macht.
Lidstaten
Aanhangers van de staat niveau analyse beweren dat de internationale systeemniveau slechts een deel van het verhaal van internationale betrekkingen vertelt, maar kijken naar de achtergronden van Staten--type van de overheid, economische prestaties, aardrijkskunde, geschiedenis en culturele waarden--kan bieden een meer volledige uitleg. In deze weergave is het belangrijk op te merken dat de koude oorlog was niet enkel een conflict tussen twee grootmachten, maar dat een van de twee grootmachten een democratie. Ook zijn de economische systemen van de twee grootmachten--kapitalistische en communistische--ook belangrijk. Een analist staatsniveau zou kunnen wijzen op de ineenstorting van de Sovjet-Unie de economie in de jaren 1980 als één van de factoren die leiden tot het einde van de koude oorlog. De Amerikaanse interventie in Irak kon worden verklaard door de Amerikaanse culturele overtuiging dat haar politieke en economische stelsels zijn "goed", terwijl andere systemen zijn "slecht."
Individueel niveau
Tot slot, het individuele niveau benadrukt het concept van de "grote man in de geschiedenis". In deze weergave, de zeer persoonlijkheden van leiders vorm buitenlands beleid. Leiders zijn niet gewoon mechanisch reageren op internationale of nationale systemen, maar het nemen van een actieve rol internationale betrekkingen bepalen. Misschien wel het duidelijkste voorbeeld van een individuele niveau analyse is uit te leggen Tweede Wereldoorlog door Adolf Hitlers leiderschap; een ander zou zijn wanneer de geleerden het einde van de koude oorlog aan de relatie tussen President Reagan en Sovjet-leider Gorbatsjov toeschrijven. Opnieuw met behulp van het voorbeeld van de oorlog in Irak, onderzoekt een persoonlijke analyse het karakter en de ideologie van George W. Bush, Donald Rumsfeld, Dick Cheney en andere hoofdrolspelers in het beïnvloeden van de Amerikaanse militaire actie.
Marxisme en niveaus van analyse
De meeste theorieën van internationale betrekkingen vallen in een van de drie niveaus van analyse. Marxisme, echter niet afhankelijk alleen individuele-, staats- of internationale niveaus, maar ziet klasse als de categorie dat ten grondslag ligt aan alle politieke betrekkingen. Beslissingen worden genomen door machtsmakelaars die lid van de uitspraak, of elite klasse zijn. De rijke, kapitaal-bedrijf klasse oefent macht over de arbeidersklasse, en zullen blijven doen totdat de arbeidersklasse controle over de productiemiddelen krijgt. Op internationaal niveau, wordt imperialisme ook verklaard door klasse betrekkingen. In de late 19e en 20e eeuw nodig kapitalistische Naties grondstoffen, alsmede afzetmogelijkheden voor hun fabriek-en-klare producten. Deze factoren hebben geleid tot het imperialistische buitenlandse beleid van het grootste deel van West-Europa, verder iets dat marxisten betogen vorm internationale betrekkingen vandaag via de internationale financiële oligarchie van multinationale banken en bedrijven. Het is volgens de marxistische klasse betrekkingen die motiveren en ten grondslag liggen aan besluiten op individueel, Braziliaanse en internationale niveaus.
