Het concept van de intellectuele eigendom is niet een geheel nieuwe, maar het is steeds belangrijker als de wereldwijde economie is begonnen te verschuiven in wat bekend als een informatie-economie staat geworden. Deze verschuiving is begonnen om te wijzigen wat wordt beschouwd als waardevolle in privé exchange. In plaats van fysieke voorwerpen, of grond, is de belangrijkste vorm van onroerend goed in deze nieuwe wereld intellectuele, de creatieve producten van de menselijke geest.
Eigendom
Definiëren wat en wat niet intellectuele eigendom heeft bewezen een lastige aangelegenheid. Critici laden dat het onderscheid op zijn best zijn willekeurig. In tegenstelling tot traditionele eigenschap, waar de eigendom van een fysieke ding zou duidelijk zijn, kunnen wie de eigenaar is van het recht op een idee zeer moeilijk zijn om te beslissen. Het is in de aard van intellectuele producten die zij voortdurend evolueert en lenen van elkaar. Sorteren van wie de eigenaar is wat moeilijk is.
"Informatie Wants To Be Free"
Een gemeenschappelijk slogan onder critici van de intellectuele eigendom is dat "informatie wil vrij." Het argument wordt gemaakt is dat intellectuele producten natuurlijk het zo breed mogelijk publiek en de verspreiding uitzoeken. Zoals is aangetoond door mislukte pogingen om te stoppen met piraterij, is het zeer moeilijk te stoppen van consumenten van het nemen van intellectuele eigendom, als er een zeer hoge vraag. De poging om de handhaving van intellectuele eigendomsrechten kan vervreemdend consumenten worden.
Niet-nulzijnde-som
Critici van de intellectuele eigendom een verder onderscheid maken tussen het en oudere vormen van eigenschap omdat het niet in beperkte levering. In tegenstelling tot de fysieke voorwerpen is er geen limiet aan hoeveel mensen kan het houden van een enkel stuk van de intellectuele eigendom. Dit wordt mogelijk gemaakt wat heet een nul-som-economie waar groei is onbeperkt en er is geen trade-off tussen sommige bezit iets e.a. bezitten niets.
Betaling met makers
Verdedigers van de intellectuele eigendom beweren dat de enige manier dat de makers van intellectuele goederen kunnen een leven onderhouden door het voortbestaan van intellectuele-eigendomsrechten. Veel beroemde kunstenaars en schrijvers hebben gepleit voor dit standpunt. Een ander argument is dat zoals intellectuele-eigendomsrechten zo verlagen zal de kwaliteit van de creatieve goederen als de makers zelf zal hebben veel minder stimulans om te blijven besteden hun tijd en energie om hun intellectuele arbeid.
