Buckthorns zijn bladverliezende struiken of kleine bomen in de familie van de Duindoorn (Wegedoornfamilie) en verschillende soorten zijn inheems in Noord-Amerika, terwijl anderen afkomstig in Europa, Asia, Eurazië en/of Afrika is. De naam "duindoorn" komt uit het niet-inheemse vogelsoorten, die scherpe, thornlike tips aan tak uiteinden hebben. Alle buckthorns zijn mannelijke of vrouwelijke en hebben glanzende, donkergroene bladeren en zwarte bessen. Soorten inheems in de Verenigde Staten hebben overschaduwd door geïntroduceerde soorten die invasief gedurende een groot deel van het land geworden.
Invasieve vs. niet-invasieve natuur
Buckthorns worden gebruikt als tuin onderwerpen, rijke, groene gebladerte voorzien van tuin achtergronden en fruit voor de dieren in het wild. Dat is waarom twee duindoorn soorten--gemeenschappelijke Duindoorn (Wegedoorn) en glanzend resp. elzen Duindoorn (Frangula alnus en Rhamnus frangula)--kennisgemaakt met Noord-Amerika in de jaren 1800, maar ze invasief geworden. Gemeenschappelijke duindoorn, oftewel hardy in U.S. Department of Agriculture fabriek hardvochtigheid zones 3 t/m 7, heeft zich verspreid naar alle behalve 14 staten alsook over Canada. Glanzende duindoorn, hardy in USDA zones 3 t/m 7, is niet zo breed verspreid. Inheemse buckthorns zijn niet invasieve maar niet algemeen beschikbaar als tuinbouw onderwerpen. Als u ze groeien wilt, dan contact met planten kwekerijen die gespecialiseerd in inheemse planten zijn te vinden die soorten geschikt zijn voor uw omgeving.
Niet-invasieve soorten
Soorten inheemse duindoorn die in de Verenigde Staten groeien, misschien wel is de meest gebruiksklaar tuin Carolina vuilboom (Rhamnus caroliniana), die heeft geen doornen of stekels en is hardy in USDA zones 5 t/m 9. Het groeit vanuit New York zuiden naar Florida en west naar Texas en Nebraska. 10 tot 15 voet lang en breed, en zijn groene bessen beurt rode dan zwarte bereikt. Een geïntroduceerde soorten, Italiaanse vuilboom (Rhamnus alaternus) uit het Middellandse-Zeegebied, ook is niet invasief. Hardy in USDA zones 7 tot en met 10, het bereikt van 20 voet lang en is geschikt voor screening of als een hedge. Zijn kleine, zwarte bessen zijn giftig.
Invasieve soorten
Gemeenschappelijke duindoorn in het bijzonder wordt beschouwd als zeer invasieve. Een reden die het verspreidt is omdat vogels en andere wilde dieren de vruchten eten en de vruchten zaden in hun uitwerpselen deponeren. De bessen bevatten catharsis chemicaliën die als een laxeermiddel fungeren en dat effect kan zich snel verspreiden van de zaden. Niet de bittere vruchten eet, en voorkomen dat kinderen eten ze; delen van gemeenschappelijke vuilboom en andere buckthorns kunnen worden giftig. Andere redenen voor de gemeenschappelijke duindoorn van invasieve natuur liggen in hoe het groeit. Zijn bladeren ontstaan vroeg laat op blijven en haar filialen zijn dicht en dik gebladerde. Dus het houdt de grond schaduw, die ontmoedigt de groei van andere planten. Niet planten gemeenschappelijk duindoorn of glanzende vuilboom en ze verwijderen als ze beginnen te groeien in uw tuin.
Controlemaatregelen
De beste manier om gemeenschappelijke vuilboom en glanzende duindoorn uit uw tuin te houden is om te controleren uw werf vaak voor jonge exemplaren van hen. Als buckthorns onlangs een gebied binnenvielen hebben, is mechanische controle van hen een optie. Trek de bomen of herhaaldelijk snij ze terug om te roeien kleine populaties van hen. De jonge plantjes zijn relatief eenvoudig te trekken als de bodem nat. Concentreren op het wegwerken van vrouwelijke buckthorns, zodat ze niet produceren zaden die in de bodem vallen. Gerenommeerd duindoorn populaties zijn moeilijk uit te roeien.
