Kalksteen is een verzamelnaam voor een groep van sedimentaire gesteenten die bestaan uit ten minste 50 procent calciet, een mineraal gevormd van calciumcarbonaat. Als sommige van de calcium wordt vervangen door magnesium, wordt de resulterende calcium magnesium carbonaat rots Dolomieten kalksteen genoemd. Kalksteen kan heeft een verscheidenheid van oorsprong en worden neergeslagen in water of uitgescheiden door mariene organismen zoals koraal; deze kan ook uit de schelpen van dood mariene organismen bestaan.
Klastisch en Nonclastic
Er zijn twee belangrijkste typen van sedimentair gesteente: klastisch of geërodeerde--die bestaat uit kleine rots fragmenten-- en nonclastic, een afkorting voor chemische en anorganische. Klastisch kalksteen is opgebouwd uit biogene korrels, of klasten, in plaats van uitgehold rock fragmenten, zoals in het geval van zandsteen. Deze biogene klasten zijn shell of bot fragmenten uit dode mariene organismen en accumuleren door zinken naar de bodem van de zee of enig ander lichaam van water. Ze groeien ook in mariene milieus zoals koraalriffen. Nonclastic kalksteen, zoals cnetrum,-formulieren met door de neerslag van carbonaat kristallen in ondiepe wateren en in het grondwater, de laatste vorming stalagmieten en stalactieten in grotten.
Chemische en mechanische verwering
Kooldioxide in de atmosfeer, samen met zwavel en stikstofoxiden in vervuilde stedelijke en industriële gebieden, Lost in regenwater en grondwater formulier zwakke zuren. Deze zuren reageren met carbonaten in de kalksteen en los van de rots, vorming van sinkholes en grotten. Kalksteen is ook onderworpen aan mechanische verwering, vooral in droge klimaten, door de schurende werking van wind dragen rock fragmenten en ander vuil. Deze combinatie van chemische en mechanische verwering maakt kalksteen aan verslechtering wanneer blootgesteld aan de atmosfeer zeer kwetsbaar.
Porositeit en fracturen
Kalksteen gevormd door de accumulatie van schelpen en skeletale materiaal heeft een hoge initiële porositeit--een term die verwijst naar de lege ruimten tussen de vaste fragmenten. Deze porositeit afneemt met verdichting na verloop van tijd als meer materiaal wordt gestort en fragmenten van cement samen. Zure water uit de atmosfeer of de grond lost deel van deze gecomprimeerde materiaal, maken een secundaire porositeit. Beweging van de aarde in de geologische tijd zorgt ervoor dat de kalksteen breuk. Zure water binnendringen verder vergroot de breuken. Wanneer blootgesteld, verschijnt dit ontbinding effect op het oppervlak als een netwerk van scheurtjes en sinkholes karst genoemd.
Engineering, voordelen en problemen
Kalksteen formaties zoals landschappen, grotten en koraalriffen maken spectaculaire toeristische attracties. Wanneer gebruikt als een bouwmateriaal, heeft kalksteen een sierlijk en aantrekkelijke verouderingsproces door de eeuwen heen, ondanks haar kwetsbaarheid voor verslechtering. De hoge porositeit en holten van kalksteen maakt het tot een efficiënte aquifer voor openbare watervoorziening in Texas, Ierland en wereldwijd. Kalksteen formaties presenteren echter ernstige technische problemen voor weg-, tunnel- en bouw. Holten en steil geneigd rock lagen kunnen niet altijd worden geïdentificeerd tijdens een onderzoek van de site bouw en kunnen verdwijnen, waardoor een plotselinge ineenstorting van stichtingen, gebouwen en tunnels.
