De dakloze bevolking gestaag voor de afgelopen decennia, waardoor de daklozen meer zichtbaar worden in zowel grote steden en kleine steden. Terwijl de meeste mensen de duidelijke statistische gegevens over dakloosheid kennen, zijn weinigen zich bewust van andere interessante feiten over deze mensen die de straten zwerven.
Onderliggende oorzaken
Terwijl het is een gemeenschappelijke overtuiging dat mensen die uiteindelijk op een dakloze wegens hun gebrek aan interesse doen in een vaste baan te houden, de waarheid is dat werkten veel daklozen eigenlijk op het moment dat ze hun huizen verloren. Dit kan gebeuren omdat hun werkuren werden verlaagd, ze werd ziek of had enkele belangrijke financiële hindernis die het onmogelijk voor hen maakte ter dekking van hun huur, hoewel ze worden aangewend. Werkt onder de tafel, downgraden naar part-time banen vanwege problemen met kinderopvang en zelfs de voorwaarden van de lokale woningmarkt kan alle invloed hebben op iemands werken op het punt van het veroorzaken van dakloosheid. Ontbreken van baanvaardigheden is een ander probleem, zoals vele mensen niet hebben voldoende kwalificaties of scholing te houden met de eisen van de markt.
Gebrek aan betaalbare huisvesting
Een gebrek aan betaalbare huisvesting geweest voor de laatste twee decennia een primaire reden voor dak-en thuisloosheid. Dit geldt met name in de grote steden, waar de kosten van huur is toegenomen tot het punt waar mensen maken minimumloon niet meer kunnen veroorloven de huur, zijn vooral als op hun eigen leven. Volkshuisvesting moet zorgen voor deze situatie, maar de vraag is meestal groter dan het aantal eenheden dat beschikbaar, wat resulteert in een lange wachttijd voor huisvesting. Veel mensen uiteindelijk dakloos tijdens het wachten voor huisvesting.
Deskundige inzicht
Volgens de National Law Center over dakloosheid en armoede, zijn er naar schatting 5 miljoen daklozen in de Verenigde Staten, waarvan ongeveer 56 procent hebben een soort van onderdak, zoals een auto of de mogelijkheid om te betalen voor een motel kamer, ten minste een deel van de tijd. Van het totale aantal daklozen zijn 66 procent enkele witte mannen. Gezinnen, vrouwen en tieners Volg dicht achter. Is er een gelijk aantal blanken en Afrikaanse Amerikaan daklozen, maar slechts een klein percentage van de Hispanics (11 procent) en Indianen (8%) zonder een dak boven hun hoofd.
Psychische aandoeningen
Een hoog percentage (maximaal 25 procent) van mensen op straat leven lijden aan één of ander type van de psychiatrische stoornis, bipolaire stoornis en schizofrenie wordt de meest voorkomende. Publiek gefinancierde gezondheidsvoordelen die zijn ontworpen om te helpen mensen met een psychische aandoening zijn schaars, en veel mensen die niet worden een gevaar voor anderen geacht zijn links op de straten, want er geen genoeg ruimte voor hen in staat klinieken is. Hetzelfde geldt voor degenen die ernstige verslaving hebben. Mensen met ernstige psychische aandoeningen zijn vaak niet in staat om een baan of zijn geweigerd huisvesting zelfs als zij het geld hebben te betalen, zodat ze uiteindelijk worden dakloos als een indirect gevolg van het onvermogen van de Staten om voor hen te zorgen.
Misvattingen
Een veelgehoorde fabel over daklozen is dat ze hebben geleefd in de straten voor eeuwig. De waarheid is dat een groot percentage van dakloze mensen zonder een dak slechts tijdelijk. Veertig procent vindt eigenlijk een huis weer in zes maanden of minder. Een andere gemeenschappelijke mythe is dat daklozen gevaarlijk, zijn terwijl in feite statistieken tonen aan dat de meeste slachtoffers van criminaliteit in plaats van daders zijn.
