Zwavelzuur en moeriatische/hydrochloric zuur zijn twee sterke minerale zuren met een overvloed aan toepassingen in chemie laboratoria. In termen van de enorme massa is zwavelzuur het één van de grootste product van de Amerikaanse chemische industrie. De jaarlijkse productie van zoutzuur is nergens in de buurt zo groot, maar het is ook een belangrijke industriële chemische stof.
Samenstelling
Zoutzuur en zwavelzuur zijn zeer verschillende chemische verbindingen. Zoutzuur heeft de formule HCl, terwijl zwavelzuur de formule H2SO4. Wat dit betekent is dat zwavelzuur moleculen hebben twee waterstof, één zwavel en vier oxygens, terwijl zoutzuur moleculen een waterstof en een chloor-atoom hebben. Pure zwavelzuur (dat wil zeggen zonder water) stoot dampen wanneer het wordt verhit, omdat sommige van de H2SO4 is ontbindend zodanig dat deze water en zwaveltrioxide.
Kenmerken
Bij kamertemperatuur bij gebrek aan water is zuivere zwavelzuur een olieachtige vloeistof, terwijl pure waterstofchloride een gas is. Beide verbindingen los heel gemakkelijk op in water, en in het algemeen wanneer u het zuur koopt, u koopt een waterige oplossing van de chemische stof. Zwavelzuur kan weggeven twee waterstof-ionen, terwijl zoutzuur kan enige give away one. Zowel moeriatische als zwavelzuur zijn zeer sterke zuren en geconcentreerde oplossing leiden tot een zeer lage pH.
Reactiviteit
Vooral wanneer het warm en geconcentreerd zwavelzuur kan fungeren als een oxidator, kan wat betekent dat het nemen elektronen uit de buurt van andere soorten in de reactie. Zoutzuur is niet een oxidator, hoewel het chloride-ion als een nucleofiel, fungeren kan dus geconcentreerd zoutzuur kan worden gebruikt in de organische chemie ter vervanging van een alcohol-groep met een chloor-atoom (meestal in aanwezigheid van zinkchloride). Het sulfaation, daarentegen, handelt meestal niet als een nucleofiel.
Sterkte
Chemici beschrijven vaak een zuur van kracht met behulp van een nummer genaamd de pKa, die gelijk is aan het negatieve logboek van de zure dissociatieconstante. De zure dissociatieconstante is een maat voor de sterkte van een zuur in water. De meer negatieve de pKa, hoe sterker het zuur. Zuren zoals zwavelzuur die twee waterstof-ionen kan weggeven heeft twee pKas. De pKa1 voor zwavelzuur is -3, terwijl de pKa2 1.99. De pKa voor zoutzuur, daarentegen, is -7.
