Op 11 December 1997 in Kyoto, Japan goedgekeurd en vastgesteld op 16 februari 2005, houdt het Kyotoprotocol ontwikkelde en opkomende landen verantwoordelijk voor de wereldwijde stijging van de broeikasgassen die zijn gezien in de afgelopen 100 – 150 jaar. Het is ook een internationale overeenkomst tussen de deelnemende naties ter vermindering van de uitstoot van broeikasgassen en doelstellingen.
Belangrijkste doelstellingen van het Kyotoprotocol
De belangrijkste component van het Protocol van Kyoto is het vaststellen van doelstellingen voor de wereldwijde vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Deze doelstellingen variëren van – 8 procent naar + 10 procent van de uitstoot van een bepaald land van niveaus in 1990, met een uitzicht naar vermindering van de totale emissies in een land met ten minste 5 procent onder hun niveau van 1990 in de periode van 2008 tot 2012. Het Verdrag biedt verschillende manieren voor landen om te voldoen aan deze doelstellingen van het creëren van koolstof 'putten' in de vorm van bossen tot financiering van buitenlandse projecten die leiden een netto vermindering van de uitstoot van broeikasgassen tot.
Onderhandelingen en Amerikaanse Disinvolvement
Hoewel 150 landen ingestemd met het aannemen van een Verdrag over de beheersing van de uitstoot van broeikasgassen in 1997, veel landen gedaald uit die oorspronkelijke overeenkomst, waaronder de Verenigde Staten in 2001. De onderhandelingen voortgezet na afloop van de Amerikaanse betrokkenheid, en in 2005 ging het Protocol van Kyoto in werking. Echter het gebrek aan Amerikaanse deelname heeft sindsdien doemde over de overeenkomst, en in 2011 Canada deed afstand van het Verdrag, onder vermelding van een gebrek aan deelname van de Verenigde Staten en China. Het Protocol van Kyoto werd in December 2012, door het Doha-amendement uitgebreid door middel van 2020. Er zijn momenteel 192 deelnemers in het Protocol van Kyoto.
Voordelen van het Protocol van Kyoto
Hoewel critici het Protocol van Kyoto een mislukking geacht hebben, wordt het Verdrag daadwerkelijk lijkt te hebben geleid tot aanzienlijke verlagingen in de uitstoot van broeikasgassen. Collectief, verminderd Naties gebonden door het Verdrag hun uitstoot met 16 procent vanaf 2012. Volgens een rapport 2012 van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering, het Verdrag ook geleid tot miljarden dollars aan investeringen in duurzame, groene infrastructuur. Het verslag wees er ook op dat deel van dit geld buitenlandse investeringen betrokken in de ontwikkelingslanden en tot 110.000 megawatt nieuwe hernieuwbare energiecapaciteit.
Nadelen van het Protocol van Kyoto
Een van de grootste nadelen van het Protocol van Kyoto is de economische last die het legt op de landen die afhankelijk zijn, gedeeltelijk industrieën die grote hoeveelheden emissies, bijvoorbeeld in de energiesector produceren. Sommige aanhangers van een Verdrag emissies toegeven dat een toekomstige overeenkomst meer rekening te houden met de economie van's werelds grootste vervuilers moet geven. Hoewel aanhangers van het Protocol van Kyoto hebben gewezen op een daling van de emissies in de afgelopen jaren als bewijs dat het Verdrag effectief is geweest, hebben critici gezegd dat deze uitstoot bezuinigingen meer het gevolg van de recente wereldwijde economische teruggang dan het Verdrag zelf zijn.
