"De grootste rijkdom is om te wonen met weinig inhoud"--Plato
Misschien wel de meest invloedrijke oude filosoof aller tijden, Plato schreef een breed scala van politieke en filosofische werken, waaronder de monumentale "The Republic." In deze epische verhandeling, waarin een utopische samenleving, biedt Plato een uitgebreide beschrijving van een eerlijke en goed functionerende economie. Sommige van zijn specifieke ideeën, zoals de verdeling van arbeid en intrinsieke prikkels, zijn nog steeds de hoekstenen van de moderne economische theorie. Wat wellicht meer waardevol, maar is Plato's meer algemeen beeld van de rijkdom en de distributie in een samenleving die is ontworpen om te worden van het grootst mogelijke voordeel voor iedere burger.
The Division of Labor
In Plato's de Republiek, wordt de staat vaak omschreven als een gigantische organisme waarin verschillende klassen van de burgers zich in verschillende maatschappelijke functies specialiseren voor het optimaliseren van het geheel. De klassen van de burgers in de Republiek omvatten linialen, krijgers en werknemers, waarvan de laatste bevat een scala aan gespecialiseerde handwerkslieden en voedselproducenten die alle materiële producten geschapen voor de samenleving om te gedijen. In plaats van het zien van elke arbeider als een concurrent in een markt, echter Plato beschrijft elke burger als een fundamenteel onderdeel van een geheel dat groter is dan de som der delen, en het is in de deelname aan deze groter wordt, de Republiek zelf, die de werkelijke waarde van elke afzonderlijke actie wordt gevonden. Verdeling van de arbeid een centraal kenmerk van "The Wealth of Nations" door Adam Smith, beschouwd als de grondlegger van het kapitalisme, was en is ook een belangrijk thema in de moderne economische theorieën van reuzen zoals Karl Marx en Max Weber.
Intrinsieke versus extrinsieke prikkels
Plato drie verschillende soorten prikkels voor menselijk gedrag, die ook kwam met de drie algemene typen klassen in de samenleving overeen erkend: waarheid of wijsheid (heersers), sociale erkenning of fame (krijgers) en materiële rijkdom (werknemers). Volgens Plato's de extrinsieke prikkels als productieve delen van de economie van de staat (materiaal en sociale beloningen) zijn niet alleen inferieur aan intrinsieke beloningen (deugd en wijsheid), maar zijn ook die kunnen veroorzaken van disharmonie, zowel binnen het individu en de samenleving als toegestaan om te groeien te sterk. Daarom, in Plato's Republiek, zelfs degenen die werkzaam zijn in de meest baantjes behandelen de meest materiële aspecten van de samenleving zijn nog opgeleid vroeg in het leven te waarderen de waarde van innerlijke deugd en wijsheid over de buitenste prikkels. Moderne economen nu stimulansen herkennen als het motief voor de actie in een bepaalde samenleving en classificeren van hen op een manier die nog steeds zeer gelijkaardig aan Plato's drie onderscheidingen zijn, inclusief morele stimuleringsmaatregelen, dwingende prikkels en lonende (materiële) prikkels.
Leiderschap en beloning
Plato's ideale samenleving wordt geregeerd door een klasse van filosoof-koningen (en koninginnen), die, als de levende vertegenwoordigers van de wijsheid en deugd van de hele samenleving zich daadwerkelijk wonen zonder persoonlijke bezittingen en hebben absoluut geen materiële rijkdom. Dit lijkt misschien een schril contrast met de moderne economische systemen, in welke leiders in het algemeen een leeuwendeel van de fysieke winst, maar Plato verdienen niet alleen deugd zelf de hoogste beloning was, maar ook het volledig ontbreken van materiële stimulans in de hoogste ambten was een surefire bewaker tegen corruptie. Warrior klassen ook weinig materiële beloning ontvangen, en het was in feite de laagste klassen van arbeiders die genoten van het recht op eigen land en het verzamelen van materiële bezittingen, een soort paradijs van de werknemers. Om deze reden, Plato wordt vaak beschouwd als de grondlegger van het idee van de "welvaartsstaat," een centraal kenmerk van het communistische economische systeem en een belangrijk facet van de meest moderne sociale democratieën.
Economie en de ziel
Van centraal belang voor de goede ontwikkeling en de werking van de Republiek is het concept van de ziel, die naar Plato niet alleen de hoogste wijsheid en deugd van zowel het individu als de staat, maar God zelf vertegenwoordigde. Om deze reden alle activiteiten en motivaties in de Republiek zijn ontworpen met het exclusieve doel van het perfectioneren van deze aardse ziel als een weerspiegeling van de goddelijke ziel, het enige echte doel van het hebben van een menselijke samenleving in de eerste plaats. Om dit te illustreren, beschrijft Plato ook een reeks van verschillende gouvernementele en economische systemen die geleidelijk inferieur aan de Republiek, elkaar benadrukken individuele vrijheid over collectieve harmonie en materiaal krijgen over justitie en deugd tot steeds grotere niveaus. Interessant, net voor de laagste vorm van samenleving, "Tirannie," waar samenleving volledig instort, vinden we "Democratie"--waar in het kader van de waan van persoonlijke vrijheid elke burger steeds meer egoïstische en materialistische wordt.
