Convergente, uiteenlopende en transformatie grenzen vertegenwoordigen gebieden waar de tektonische platen van de aarde zijn interactie met elkaar. Convergente grenzen, waarvan er drie typen zijn, optreden waar de platen zijn botsen. Uiteenlopende grenzen vertegenwoordigen gebieden waar de platen uit elkaar zijn verspreiden. Transformeren grenzen optreden waar platen langs elkaar schuiven.
Oceanische vs. continentale convergente grenzen
Wanneer oceanische platen met de continentale platen botsen, gedwongen de dichtere oceanische plaat onder de lichtere continentale plaat. Dit proces heeft drie geologische resultaten. De continentale plaat wordt omhoog, opgeheven bergen maken. Zoals de oceanische plaat plaattektoniek, wordt een greppel gevormd. Tot slot, als de aflopende plaat smelt, het leidt tot vulkanische activiteit op het oppervlak van de continentale plaat. Dit is waar de oceanische Nazca Plaat is subducerende onder de Zuid-Amerikaanse plaat, maken het Andes gebergte en de Peru-Chili-trog voordoet.
Oceanische vs. oceanische convergente grenzen
Als twee oceanische platen botsen, wordt de oudere dichtere plaat plaattektoniek. De resultaten van deze tektonische botsing zijn vergelijkbaar met die waarbij oceanische en continentale platen. Een diepe greppel wordt gevormd op de zeebodem. Bijvoorbeeld, is de formidabele Marianen Trench gevormd door de subductie van de Filipijnse plaat onder de Pacifische plaat. Er is ook onderzeese vulkanische activiteit, die na verloop van tijd eiland ketens vormen kan. Het schiereiland van de Aleoetische in Alaska is een voorbeeld van dit soort eilandboog.
Continental vs. continentaal convergente grenzen
Toen de continentale platen botsen in elkaar overgaan, kan noch plaat onder de andere subduct omdat ze even licht en veerkrachtig. In plaats daarvan zijn zij onder zware druk samengeperst. Deze druk creëert knik en uitglijden, zowel verticaal als horizontaal. Dit is het proces waarbij de grootste bergen op aarde hebben gevormd. Bijvoorbeeld, wanneer de Indische en Euraziatische platen rond 50 miljoen jaar geleden botste, was het resultaat de vorming van de Himalaya en Tibetaans Plateau.
Uiteenlopende grenzen
Uiteenlopende grenzen optreden waar de platen uit elkaar zijn verspreiden. Deze verspreiding wordt veroorzaakt door convectie krachten in de gesmolten magma onder hen. Als ze langzaam gespreid, wordt deze vloeibare basaltlava vult het gat en snel stolt, vorming van nieuwe oceanische korst. Wanneer dit met de continentale platen gebeurt, wordt een Slenk gevormd, zoals de Oost-Afrikaanse Rift. Wanneer dit met oceanische platen gebeurt, wordt een bergkam gevormd op de zeebodem, zoals de Mid-Atlantische rug. IJsland zit eigenlijk bovenop de Mid-Atlantische rug. Uiteindelijk, zal het eiland worden opgesplitst in twee aparte grond missen.
Transformeren van grenzen
Transformeren grenzen optreden waar platen langs elkaar schuiven. Ze worden ook wel conservatieve grenzen omdat korst is vernietigd, noch langs hen gemaakt. Transform grenzen zijn meest voorkomende op de zeebodem, waar zij vormen oceanische fractuur zones. Wanneer ze zich op het land voordoen, produceren ze fouten. Deze breuk en schuld lijnen verbinden doorgaans uiteenlopende zones te compenseren. Bijvoorbeeld, verbindt de San Andreas-breuk de South Gorda uiteenlopende zone, noorden, het Oosten Pacific stijgen, in het zuiden. Aan de Noord kant blijft deze fout uit in de Stille Oceaan als de Mendocino Fracture Zone. Langs de San Andreas-breuk, de Pacifische plaat beweegt naar het noordwesten en de Noord-Amerikaanse plaat is verhuizen naar het zuidoosten.
