Schilders Pablo Picasso en Georges Braque ontwikkeld kubisme in de vroege 20e eeuw; de stijl ging naar de invloed van kunstenaars over de hele wereld. De term "kubisme" werd bedacht door Louis Vauxcelles, kunstcriticus, die op de geometrische vormen die Braque gebruikt terugkomt in een landschap schilderen als "kubussen" (hoewel sommige kunsthistorici zeggen dat Henri Matisse de naam stelde). Het Heilbrunn Timeline van Art History, deel van het Metropolitan Museum of Art's website, Comité merkt voorts op dat het primitivisme en niet-westerse kunstenaars beïnvloed kubistische kunst.
Tweedimensionale Focus
Volgens het Heilbrunn Timeline van Art History is een van de meest fundamentele aspecten van het kubisme de accentuering van de two-dimensionality van het doek, in plaats van traditionele focus op perspectief, schaduw, licht en deel. Kubistische schilders nam beelden, zoals de menselijke vorm of een landschap, en ze zijn geconverteerd naar geometrische vormen, die ze opzettelijk in tweedimensionale regelingen op het canvas geplaatst.
Meerdere perspectieven
Kubistische schilders en beeldhouwers geloofden dat de essentie van een onderwerp alleen kon worden gepresenteerd of gevangen door aan te tonen het onderwerp vanuit meerdere gezichtspunten op hetzelfde moment, volgens Artcyclopedia. Het resultaat was vaak een vertekend beeld van een persoon, alsof ze in beweging. Meervoudige afbeeldingen van cirkels of andere geometrische vormen, zelfs weergegeven in verschillende kleuren en maten, kunnen ook worden bedoeld om aan te duiden van één object tegelijk gezien vanuit verschillende invalshoeken.
Gebrek aan emotionaliteit
Kubistische onderwerpen de neiging om te schilderen van gewone mensen in gewone instellingen met een gebrek aan emotie. Stilleven onderwerpen waren ook populair met kubistische kunstenaars, vooral in de beginjaren van de beweging. De prevalentie van grijs en bruin onderstreepte de overhoringen van emotionele. Later als meer kunstenaars hun eigen stijlen en de gevoeligheden op het medium brachten, groeide de soorten onderwerpen. Met de algemene groei abstracte kunst, die zijn wortels aan kubisme kunt traceren (die eigenlijk alleen formeel bestond uit ongeveer 1907 tot 1914), het idee van het vastleggen van ruwe emoties, in plaats van specifieke onderwerpen, in de schilder- en beeldhouwkunst uiteindelijk pakte.
