Hoewel politie kunnen maken "warrantless arrestaties"--arrestaties zonder een warrant wanneer zij getuige zijn van een misdrijf, bijvoorbeeld, of wanneer er waarschijnlijke oorzaak te geloven dat een verdachte begaan een misdrijf--doorloop officieren vaak een reeks stappen voor het verkrijgen van een bevel tot aanhouding voor verdachten. De stappen om het verkrijgen van een bevel tot aanhouding van een verdachte zelden variëren en zijn vergelijkbaar met die welke worden gebruikt bij het verkrijgen van een machtiging tot huiszoeking. Politie moet in het algemeen een bevel tot het invoeren van een verdachte huis in niet-dringende situaties.
Tot stand brengen "waarschijnlijke oorzaak," dat een redelijke overtuiging is dat een persoon een misdrijf. Waarschijnlijke oorzaak is geworteld in het vierde amendement, waarin staat: "Het recht van de mensen veilig in hun personen, huizen, papieren en effecten, tegen onredelijke huiszoekingen en inbeslagnemingen, zal niet worden geschonden, en geen Warrants geven, maar op waarschijnlijke oorzaak, ondersteund door de eed of belofte, en met name beschrijven de plek om te worden doorzocht, en de personen of dingen in beslag worden genomen."
Indienen van een schriftelijke beëdigde, verklaring onder ede, aan een rechter. De beëdigde verklaring moet bevatten alle bewijs dat waarschijnlijke oorzaak voor de arrestatie ondersteunt, met inbegrip van wat onder leiding van een officier om te geloven dat een bepaalde persoon een misdrijf. Waarschijnlijke oorzaak kan worden vastgesteld door middel van getuige identificatie, DNA, vingerafdruk bewijs of zelfs geruchten van iemand geacht "een betrouwbare bron." Het kan niet, echter worden gebaseerd op verdenking alleen en is niet genoeg om een veroordeling. De rechter bepaalt vervolgens of de waarschijnlijke oorzaak geldig is en het arrestatiebevel kan uitgeven.
Controle van de feiten over de verdachte, met inbegrip van de spelling van de namen, adressen en andere persoonlijke gegevens. Hoewel een verdachte verkeerde informatie over een arrestatiebevel betwisten kan, met inbegrip van grammaticale fouten en spelfouten, volstaan die alleen niet om de warrant ongeldig te maken. Een verdachte moet bewijzen dat hij niet de persoon onder verdenking.
