Doel van correcties

Correcties: Voor velen, het woord is een eufemisme---een minder onaangenaam woord gekozen gevangenissen en gevangenissen te vertegenwoordigen. Voor veel professionals die betrokken zijn in het rechtssysteem, echter vertegenwoordigt het woord een hoop dat de mensen die zij behandelen kan leren van hun fouten en terugkeren naar de samenleving als productieve burgers. De geschiedenis van de correcties is vol van verschillende interpretaties van de doeleinden van het verwijderen van criminelen uit de maatschappij--een debat dat nog steeds in hedendaagse theorieën van correcties.

Identificatie

• "Correcties" omvat veilige bewaring zoals gevangenissen en gevangenissen, maar het bevat ook programma's en personeel. Proeftijd en parole, revalidatietraining, counseling, herstelrecht en drugs - en alcohol-therapie programma's zijn al opgenomen in de brede zin van correcties.

Functie

• Het doel van de correcties is te scheiden van de criminelen van de samenleving waarin zij zou opereren. Correcties werken als onderdeel van het strafrechtstelsel, huisvesting en programma's te voorzien van overtreders die veroordeeld zijn voor misdaden die het verlies van vrijheid voor de dader vergen. Opsluiting is de zwaarste straf (kort verlies van mensenlevens) waarnaar een vrije samenleving een individu kan veroordelen.

Theorieën/speculatie

• Correctionele praktijk is een ontwikkelende wetenschap op basis van een zich ontwikkelende dynamische tussen twee concepten: straf en revalidatie. Maatschappij eist dat misdadigers gestraft worden voor hun gedrag; Dus, verliezen ze hun vrijheid. Gevangenen moeten ook leren van constructief gedrag en positieve rolmodellen hebben als de cyclus van recidive is om te worden gebroken en de cultuur van de werf van de gevangenis moet worden gewijzigd. Sociale wetenschappers heb lang gepleit dat revalidatie een dominante theorie in de correctionele praktijk moet, al was het maar om te houden van de gevangenispopulatie uit overweldigend de fysieke faciliteiten. Parole en proeftijd waren vroege pogingen om de gevangenispopulaties. Revalidatie theoretici advocaat job-training, begeleiding en onderwijs-programma's als manieren om gedetineerden te rusten met de vaardigheden van het onderwijs- en die zij moeten worden productieve leden van de samenleving. De huidige praktijk van "herstelrecht" streeft naar evenwicht van de begrippen straf en rehabilitatie door het samenbrengen van daders en slachtoffers in pogingen om te herstellen van de sociale en psychologische schade door criminaliteit.

Geschiedenis

• Het antwoord op de overvolle gevangenissen was eeuwenlang, uitvoering of verzending gevangenen naar koloniën--ofwel strafrechtelijke of bedrijfseigen. Aan het begin van de 20e eeuw zoals het werk van psychiaters Freud en andere wetenschappers op het nieuwe gebied van de psychologie en sociologie gesuggereerd dat straf alleen deed niet weerhouden van criminaliteit, en dat veel criminelen overtreders werd vanwege het analfabetisme of een gebrek aan economische kansen. Deze delinquenten, sociale wetenschappers met redenen omkleed, kunnen worden hersteld met behulp van een systeem van beloningen zoals vervroegde invrijheidstelling en verkort voorwaarden voor goed gedrag. Door de jaren 1950, de gevangenispopulatie had weer gegroeid tot onbeheersbare niveaus, en sociale wetenschappers waren ruzie dat gevangenen positieve levensstijl nooit leren zouden als ze niet betrokken bij een bevestigende programma voor onderwijs en beroepsopleiding waren. Het concept van herstelrecht---dat zowel dader als slachtoffer verantwoordelijkheden zijn bij het herstel van het weefsel van de samenleving dat beschadigd is door strafbare feiten---is vrij recent.

Misvattingen

• Correcties nog corrigeren niet"" veel. Professionals beschouwen zichzelf gelukkig wanneer hun rehabilitatie (of "herstelmaatregelen") inspanningen maar liefst 10 procent van de daders bereikt, met wie zij omgaan. Straf helpt de ontmenselijkende gevangenis cultuur veroorzaken, niet genezen. Overbevolking, kan gebrek aan personeel, slecht uitgevoerd programma's en de aanwezigheid van gewelddadige bendes alleen worden gewijzigd door een samenleving die streeft naar de oorzaken van criminaliteit aanpakken.