Het doel van de titratie is om te bepalen van een onbekende concentratie in een monster met behulp van een analysemethode. Titratie vereist drie basiscomponenten: een vloeistof met bekende molarity of normaliteit, genaamd de titrant, het monster of de vloeistof behoefte aan meten, genaamd de titrand, en een gekalibreerde apparaat met betrekking tot aflevering van de titrant druppelsgewijs in het titrand. Wanneer de titratie een eindpunt bereikt, is de hoeveelheid titrant opgenomen en gebruikt voor het berekenen van de onbekende concentratie.
Een illustratie van de titratie
Een scheikundige is testen voor de hoeveelheid chloride in een monster van het afvalwater. De gebruikte methode is een gemakkelijk titratie uit te voeren. De scheikundige plaatsen een geijkte buret op de stand van een buret. Ze meet dan een aliquoot gedeelte van het monster in een maatkolf van 100mL Erlynmeyer, in dit geval 50mL vloeistof. Alle metingen zijn gedocumenteerd op een stuk papier of in een logboek. De scheikundige vult de buret met een bekende concentratie van kwik nitraat solution, de oplossing nodig voor deze bijzondere chloride-test. Ze vervolgens vijf druppels indicatoroplossing in het monster geplaatst en verzuurt het met salpeterzuur. Het kleur omslaat naar geel. De scheikundige documenteert het begin niveau van de oplossing in de buret. Ze plaatst het monster onder de buret en langzaam, druppel voor druppel, laat de titrant vallen in de titrand of monster, totdat een paarse eindpunt wordt bereikt. De scheikundige documenten hoeveel titrant werd gebruikt en berekent de waarde van chloride in de oplossing met behulp van een eenvoudige vergelijking opgegeven met de methode.
Soorten titraties
De bovengenoemde titratie is een kleurverandering titratie. De kleur van het eindpunt wordt tentoongesteld wanneer de indicatoroplossing een overstapcomplex met het overtollige kwik-ionen uit de titrant vormt. Dit gebeurt tussen een pH van 2.3 en 2.8. De meest voorkomende soorten titraties zijn zuur/base titraties. Ze worden gebruikt voor het kwantificeren van de analyten, de onbekende ion of elke chemische verbinding wordt getest voor, naast wordt gebruikt voor het standaardiseren van zuren en basen. Zuur/base titraties vereisen soms het gebruik van een pH-meter, terwijl andere tijden die de methode om een indicatoroplossing, zoals in het bovenstaande voorbeeld vraagt. Een ander type titratie is een redoxreactie, bij het combineren van de titrant en titrand veroorzaakt een winst in elektronen. Deze winst wordt een vermindering genoemd.
Over de buret
De geijkte buret is het belangrijkste stuk van apparatuur die nodig is voor een titratie methode. Kalibratie is belangrijk omdat het essentieel is voor de buret te zijn zo nauwkeurig mogelijk om zeer precieze hoeveelheid vloeistof afzien in het monster. Een buret is een lange cilindrische stuk glas met een open top voor gieten of pompen, in de titrant. Aan de onderkant is er een goed gevormde tip met betrekking tot aflevering. Burettes hebben meestal een kunststof stop die gemakkelijk kan worden ingeschakeld om te leveren louter breuken van een druppel titrant, indien nodig. Burettes komen in vele maten en zijn aangegeven in milliliter en breuken van milliliter.
Andere mogelijke Instrumentation
Burettes zijn de meest voorkomende stuk van instrumentatie gebruikt bij titraties, maar elektronische apparaten kunnen ook worden gebruikt. Potentiometrische titraties kunt een gekalibreerde pH-meter te bepalen van een eindpunt. De lezing van de pH eindpunt is vergelijkbaar met het gebruik van een indicatoroplossing behalve de scheikundige is met behulp van een instrument te vinden van de exacte mogelijkheden in plaats van een kleur te veranderen. Kleurverandering titraties kunt een ion selectieve elektrode bepalen op welk punt een complex is bereikt. Spectrometrie is een andere optie; het staat de scheikundige om zeer kleine kleurveranderingen in de titrand.
Indicator-oplossingen
Indicator-oplossingen is niet altijd noodzakelijk voor titraties, maar ze kunnen handmatige titraties met een buret gemakkelijker. Één van de gemeenschappelijkste indicator-oplossingen gebruikt bij zuur/base titraties is de fenolftaleïne-indicator. Deze indicator verandert in een helder roze wanneer de pH is aangepast aan 8.3. Dit werkt omdat de molecule van fenolftaleïne kleurloos is, maar haar ion is gekleurd. De oplossing naarmate meer fundamentele verliest de molecule zijn H +-ionen en de geïoniseerde fenolftaleïne geeft zijn karakteristieke roze kleur. Toen ionisatie voltooid is heeft de indicatoroplossing draaide het gehele monster roze, produceren van het experiment eindpunt.
